Hij in ons en wij in Hem
Op die dag zult u weten, dat Ik in mijn Vader ben en gij in Mij en Ik in u - Johannes 14:20
Van afstand tot nabijheid
Als de Here Jezus ons uitnodigt om bij Hem te komen, Hem te volgen en voor altijd in zijn nabijheid te blijven leven, dan is Hij bezig om een kloof te dichten. De kloof van de zonde. Die kloof werd gemaakt op de dag dat de mens zondigde en in opstand kwam tegen zijn Schepper. Sinds die dag is er een enorme afstand tussen God en mensen. Maar de Here heeft zich daarna aan de mens geopenbaard met één doel, namelijk om die kloof te dichten. Hij stelt ons een dag in het vooruitzicht dat de afstand is opgeheven en er alleen maar nabijheid is. Wat een verschil is er tussen de dag van de zondeval en de dag dat wij in Hem zijn en Hij in ons is. De gelovigen mogen dat meemaken. Nu in de weg van geloof. Eenmaal door het te aanschouwen.
Verbazing en verwondering
Christus komt met zijn uitnodiging naar zondaars toe. Mensen dus die de schuld iedere dag groter maken. Ze zijn gewend aan een leven zonder God of aan een leven waar God af en toe een rol mag spelen op de momenten dat wij Hem nodig hebben. Ze staan onmetelijk ver af van de heiligheid van God. Als Christus dan namens de almachtige en heilige God naar ons toe komt met de uitnodiging om Hem te volgen, dan is het niet raar als dat enorme verbazing opwekt. Want dat past toch niet bij elkaar? God, die een ontoegankelijk licht bewoont... en wij, die in het duister van de zonde, midden in de dood, liggen? De reactie van Petrus zou ook onze reactie kunnen zijn: 'Ga uit van mij, want ik ben een zondig mens, Here' (Luc. 5:8). Maar dan mag die verbazing plaats maken voor verwondering. Als je erachter komt dat de Here dit werkelijk meent. Die verwondering zal je hele leven bij je blijven en zal zelfs alleen maar groter worden.
Eenheid met Christus door het geloof
De overgang van een leven in zonde naar een leven in de nabijheid van God is zo groot dat je je gaat afvragen wat je daarvoor zou moeten doen. Het antwoord is minstens zo wonderlijk. Je hoeft er namelijk niets voor te doen. Je kunt er niet eens iets voor doen. Christus heeft alles al gedaan. Daarom komt Gods uitnodiging ook tot ons door Christus. De afstand wordt kleiner gemaakt, niet doordat wij naar Hem toekomen, maar doordat Hij naar ons is toegekomen. Hij die vlees van ons vlees en been van ons gebeente is. Alleen door geloof delen wij in de gemeenschap met Hem. Het geloof waarmee we op zijn welgemeende uitnodiging vertrouwen. Het geloof dat ontvangt wat Hij geeft. Hij biedt het ons aan en door het geloof nemen wij het aan. Hij geeft zichzelf met al zijn gaven en door het geloof omhelzen wij Hem. Zo geeft Christus de eenheid met Hem. Hij is de wijnstok en wij zijn de ranken (Joh. 15: 1-8). Zoals de ranken in de wijnstok zijn, zo zijn wij in Christus. Een ander beeld uit de Bijbel: Hij is het hoofd en wij zijn de ledematen van het lichaam. De Geest, die in het Hoofd is, woont ook in de leden. Zo is Christus in ons.
Toerekening
Ook al is het geloven iets heel eenvoudigs, toch is het leven uit het geloof in de praktijk weerbarstig. We zullen merken dat we niet opeens de hele dag met God leven. We gaan door met zondigen en daarmee maken we de kloof met God opnieuw groter. Dat heeft onzekerheid en schuldgevoel tot gevolg. Maar juist dan is het zo belangrijk om ons steeds opnieuw weer te richten op Christus en op wat Hij gedaan heeft. Vooral wat Hij gedaan heeft aan het kruis. Hij heeft voor de zonde geleden en is gehoorzaam geweest aan Gods volmaakte wet. Zo is Hij opgestaan uit de doden. En juist omdat wij door het geloof één zijn met Christus, ziet de Here ons alsof wij dat allemaal zelf hadden gedaan. Als Christus aan het kruis gestorven is, dan geldt dat ook voor ons. Als Christus is opgestaan in een nieuw leven, dan geldt dat ook voor ons. Ook al hebben we het niet echt zelf gedaan, maar op grond van de eenheid met Christus wordt het ons toegerekend. In het leven uit het geloof zullen we daar iedere dag opnieuw weer op terugvallen.
Gemeenschap
De eenheid met Christus gaat nog verder. Want uit de eenheid met Christus volgt de gemeenschap met Hem. Als de eenheid met Christus de status van de relatie met Hem aangeeft, dan geeft de gemeenschap met Christus de onderlinge omgang binnen de relatie aan. Het gaat namelijk om een levende verhouding. De Here gebruikt daarvoor de middelen van Woord en gebed. Hij spreekt tot ons door zijn Woord. Soms is het nodig dat we bemoedigd worden in een periode van onzekerheid. Maar het kan ook zijn dat we aangespoord moeten worden in tijden van lauwheid. Of dat we gewaarschuwd worden als we in zonden leven of de Here aan het vergeten zijn. De Heilige Geest zorgt ervoor dat Gods woorden aankomen in ons hart, zodat we inzien dat ze echt op ons leven van toepassing zijn. Hij zorgt er ook voor dat we Gods woorden aanvaarden en dat we daar biddend op reageren. Dat is een krachtige, effectieve werking in ons leven, die ervoor zorgt dat we zelf een heel bewuste omgang met Christus hebben. Op die manier blijven we tegen de zonde strijden en krijgen we zin om volgens Gods geboden te leven. Ook al zijn we dan niet zelf aan het kruis gestorven, toch kruisigen we dan de oude mens. En ook al zijn we nog niet zelf opgestaan uit de doden, toch staan we op in een nieuw leven. Dat is zo, omdat Christus zelf in ons werkt. Dat gaat door tot de dag van onze dood of de jongste dag. Dan is er geen kloof meer tussen God en ons, want dan is de zonde er niet meer. Dan is het geloven overgegaan in aanschouwen.
LH